احد «میشا» سالکی، چهره ای متفاوت
در تابستان سال ۱۳۵۶، گروهی از کوهنوردان کلوپ کوهنوردی و اسکی دماوند، که امروزه با نام باشگاه دماوند شناخته میشود، به همراه احد (میشا) سالکی، کوهنورد ایرانی مقیم آلمان، برنامهای برای صعود به قله گاشر بروم یک اجرا کردند.
در صورت موفقیت، این برنامه میتوانست به عنوان چهارمین صعود ثبتشده این قله در تاریخ کوهنوردی شناخته شود. با این حال، تیم ایرانی که نسبت به فصل مناسب صعود با تأخیر به منطقه رسیده بود، تا ارتفاع حدود ۷۱۰۰ متر پیشروی کرد و در نهایت به دلیل شرایط نامساعد جوی ناچار به بازگشت شد.
این تیم تنها گروه فعال در منطقه بود و تمامی مسیرها را بدون استفاده از شرپا یا باربر ارتفاع بالا و با اتکا به توان اعضای خود ثابتگذاری کرد.
در جریان اجرای برنامه، اختلافنظرهایی میان احد سالکی و سایر اعضای تیم به وجود آمد که در نهایت به جدایی او از گروه و بازگشتش به ایران انجامید.
سالکی در آن دوره از چهرههای شناختهشده کوهنوردی ایران به شمار میرفت و پیشتر در محافل کوهنوردی درباره برخی برنامههای بینالمللی، از جمله صعود مشترک ایران و ژاپن به ماناسلو، اظهارنظرهایی مطرح کرده بود. بازگشت او از برنامه گاشر بروم و اظهاراتش در زمانی که تیم همچنان در منطقه حضور داشت، بازتابی در برخی رسانههای ورزشی آن دوره پیدا کرد.
سالکی به آلمان بازگشت و تا سال ها خبری از او در کوهنوردی ایران بهگوش نرسید.
اعضای تیم گاشر بروم قصد داشتند در سال ۱۳۵۷ تلاش دیگری برای صعود انجام دهند، اما وقوع انقلاب در همان سال مانع اجرای این برنامه شد.
این صعود را میتوان از جمله تلاشهای اولیه کوهنوردان ایرانی برای حضور در ارتفاعات بالای هشت هزار متر دانست؛ تلاشی که با رویکردی نسبتاً سبکبار و بدون استفاده از حمایت شرپاها انجام شد.(رویکردیکمیابدر روند صعود های ۸۰۰۰ متری)
فتحالله کیاییها، یکی از اعضای این تیم، اسلایدهای این برنامه را در قالب فیلمی تدوین کرد. این فیلم سالها بعد در اختیار من قرار گرفت و در یوتیوب منتشر شد.
کیاییها همچنین خاطرات این صعود را در کتابی با عنوان «گاشر بروم، دیواره نورانی» ثبت کرده است. این اثر به صورت مستقل منتشر نشد و تنها قالب پاورقی در فصلنامه کوه به چاپرسید.
آرشیو کاملی از روزنامه ها و مقالاتی که به آن ها اشاره کردم را سال ها پیش در کتابخانه باشگاه دماوند دیدم .
متاسفانه امکان دسترسی به آن آرشیو با ارزش برای همگان و به سادگی میسر نیست. چند سال پیش وقتی سایت کوهیاد را راه اندازی کردم به آنها پیشهاد دادم حاضرم با هزینه شخصی آن آرشیو را دیجیتال کرده و به اسم خودشان بر روی وب قرار دهم که این پیشنهاد مورد قبول قرار نگرفت.
البته، صلاح مملکت خویش راخسروان دانند...
Comments