سال ۷۱ علم چال باهم بودم ، تنها اومده بود و می خواست انفرادی ۴۸ را صعود کنه.
فقط یه طناب ۳۰ متری ( از اون طناب های صورتی فدراسیونی) با خودش داشت، پرسیدم چه جوری می خوای صعود کنی، گفت با دو تا تسمه و ترایکم .
من که سر در نیاوردم! رفت رو مسیر و طرف های ظهر برگت و گفت و سایلم افتاد پایین .
گفتم چیزی می خواهی بهت بدم، گفت نه و برگشت رودبارک. سال بعددوباره رفت و گفت مسیر را به همون روش سولو صعود کرده.
در برنامه صعود مشترك مربیان البروس با هم بودیم و کلاس یخنوردی اسکاتلند سال ۸۱ ،
هیچوقت نخواستم در باره صعود ۴۸ ازش دقيق برسم که چه جوری رفته آدم لاف زنی نبود، وقتی می گفت حتما صعود کرده بود.
کلی جلوی مربیان انگلیسی ازش تعریف کردم که چه مسیر سختی را سولو رفته و چقدر با تجربه هست. تا پوششی باشه که مربیان بهش به خاطر ضعف زبان کم توجهی نکنن.
مرد شریف و کم حرفی بود، یادش گرامی ،
تو اون کلاس اسکاتلند پنج نفر بودیم که فعلا دو نفر از دار دنیا رفتن. آقای عظیمی و عباس.
تا نوبت نفر بعد کی برسه!
